Rendirme En Tu Amor - 10

-Czego Ty chcesz ? - leże i wpatruje się w niego jak otępiała. Nie wiedziałam, kto to i w jakim celu w ogóle do niego dzwoni. Tym bardziej, że to kobieta, i do tego dzwoni do niego i jeszcze no.
-Amanda, proszę Cię nie teraz - jego głos był taki delikatny i czuły. Robiło mi się nie dobrze od jego tonu, a do tego odechciało mi się kompletnie seksu z tym człowiekiem. Poczułam się w jakimś stopniu zdradzona. Po nie długiej chwili odłożył telefon i położył go na szafkę koło łóżka.
-Już nikt nam nie przeszkodzi - usiadł na mnie okrakiem, a swoje usta od razu skierował w kierunku moich. Byłam bliska ugięcia się i pozwalania na dalsze jego pieszczoty, jednak z głowy nie chciała mi wyjść niejaka Amanda. Odepchnęłam go od siebie i szybko wstałam. Złapałam z podłogi szlafrok i ubrałam, szczelnie przykrywając.
-Ej co jest? - spytał zdziwiony i zaczął lekko marszczyć brwi.
-Serio co jest? Gadasz z jakąś lampucerą, a później wracasz zabawiać się ze mną. Może to twoja żona co? Albo dziewczyna? Masz dzieci? - moich pytań nie było końca, ciągle wpadały mi do głowy nowe. Mój ton był niezmiernie pretensjonalny.
-To moja była, ona nie chce się odczepić. Spokojnie, nie denerwuj się mała - mała? Serio? Jego była? Nie no teraz wyjdę na nieznośnego gówniarza, a do tego jeszcze zazdrosnego. Podszedł do mnie i objął na moich policzkach zostawiając dwa małe pocałunki. Popatrzyłam na niego słodkim wzrokiem, jednak mimo wszystko przez te całą sytuację odechciało mi się stosunku z nim. Chciałam jego towarzystwa, ale na razie nie fizycznego. Chciałam, żeby ze mną był teraz ale tylko był nic więcej.
-Zostaniesz ze mną dziś na cały dzień?
-Mówiłem Ci, mów na Pan. I tak zostanę jeżeli właśnie tego chcesz - przez jego twarz przebił cień uśmiechu.
-Nie będę mówiła na Pan, bo wtedy wydajesz się strasznie stary. Będę mówiła Christopher, Ty albo Ucker o tak Ucker świetnie od nazwiska. No i dziękuje, że ze mną zostaniesz - mówiłam z wielkim uśmiechem, a on lekko westchnął wpatrując się we mnie.
-Z resztą jesteś moim wychowawcą, musisz się mną zajmować - powiedziałam mocno rozbawiona, stojąc nadal w jego objęciach. Poczułam jak w jego ciele napina się każdy mięsień, spiął się.
-Oj ja już się Tobą dziś dogłębnie zajmę - po moim ciele przeszedł lekki dreszcz. Brzmiało to jak obietnica, powiązana z zapewnieniem przyjemności. Powoli chęć na seks wracała mi znów, ale nadal miałam lekką niepewność. Jego ręce z uścisku, od razu przeszły naprzód mego ciała i spoczęły na wiązaniu od szlafroka. Zrzuciłam jego ręce i wprost przed jego twarzą zaczęłam kręcić palcem wskazującym, coś na wzór : nie, nie, nie. Jak do dziecka.
-Teraz musisz się o to postarać, a w tym momencie opuść mój pokój chcę się ubrać - powiedziałam dumnie patrząc na jego zaskoczoną minę.
-Widziałem Cię już 3 razy w bieliźnie, więc nie krępuje się. Chętnie pooglądam - usiadł na dużym skórzany fotelu, który znajdował się w rogu sypialni. Nie chciało mi się  z nim kłócić i na siłe go wyganiać, dlatego też podeszłam do szafy wyjmując z niej krótki czarny top i krótkie dżinsowe spodenki. Bez jakich kolwiek zahamowań zsunęłam z siebie szlafrok, na mój widok Uckerowi, tak właśnie będę już o nim mówiła, oczy mało co nie wyskoczyły z orbit. No co podobno widział mnie już w bieliźnie, a jego mina jest po prostu bezcenna. Odwróciłam się do niego tyłem i specjalnie zchyliłam się ze spodenkami powoli wkładając w nie nogi, teraz to dopiero musiał mieć minę, nie oszukujmy się miał chłopak na co popatrzeć. Bluzkę założyłam dużo szybciej, gdy już się ubrałam podbiegłam do niego i usiadłam, no dobra rzuciłam mu się na kolana.
-To co dziś robimy? - spytałam pełna pozytywnego entuzjazmu.
-Na co masz ochotę?
-Nie wiem no Ty wybieraj na co masz ochotę, tylko szybko nudzę się - no cóż mówiłam jak typowe dziecko czekające na jakąś rozrywkę.
-Ja mam ochotę na Ciebie, więc możemy tutaj zostać, a ja w końcu pokażę Ci co to jest prawdziwa rozrywka i przyjemność.
-Hmmm kusząca propozycja, ale ja chce porobić coś na świeżym powietrzu - powiedziałam klaszcząc energicznie w ręce.
-Seks w plenerze ? - nie no ja z nim nie mogę, tylko jedno mu w głowie. Niech nie będzie taki bystry, zbyt szybko mnie nie zaliczy, podroczę się z nim.
-Nie, wymyśl coś no.
-Dobrze w takim razie chodź - pociągnął mnie za rękę, wsiedliśmy do jego czarnego BMW i odjechaliśmy z piskiem opon.

-Ann-
-Mamo jestem ! - krzyknęłam od progu, byłam strasznie zmęczona. Cały dzień w pracy, muszę przyznać że był straszny ruch. Jest to bardziej męczące niż mogłam sobie wyobrazić, ale na szczęście dzięki temu będzie nam lżej. Moja mama sama pracuje na nas dwie i ledwo co jej starcza, a tak to będzie dużo lepiej.
-Cześć kochanie - cmoknęła mnie na przywitanie.
-Na stole masz obiad, a ja uciekam do pracy - moja mama chodziła jak mechanizm, wracała z jednej pracy po południu, robiła obiad, chwilę ze mną posiedziała i uciekała na nocną zmianę. Podziwiałam te kobietę, ale nie mogła przecież tak pracować.
-Mamuś nie możesz tak pracować, zamęczysz się - powiedziałam i uścisnęłam ją mocno, przytulałam się z nią jakieś 5 minut, a później uciekła już do pracy.  Siedziałam sama w domu już z dobrą godzinę, przebrałam się w luźny dres i obcisły top, stylówka roku. Może i w szkole jestem super damą, ale w domu lubię sobie pochodzić na luzie. Oglądając telewizję usłyszałam dzwonienie do drzwi. Niechętnie wstałam i jakimś cudem doczłapałam się do drzwi. W nich stał Alfonso. Zdziwiłam się, że przyszedł.
-Co Ty tutaj robisz? - powiedziałam rumieniąc się, cóż zawstydziłam się. Stoję tu przed nim totalnie nie ogarnięta, a on wlepia we mnie te piękne oczy.
-Przyszedłem dotrzymać Ci towarzystwa - mówiąc to wszedł bez ceregieli z dużym kubłem pop cornu.
-Jasne wejdź, nie krępuj się - mówiłam już sama do siebie stojąc w progu. Zamknęłam drzwi i ruszyłam w stronę kanapy, na której już siedział mój przyjaciel.
-Napijesz się czegoś?
-Po proszę, to co oglądamy?
-Nie wiem tutaj jest jakiś romans zostaw, obejrzymy jak już tak bardzo chcesz dotrzymać mi towarzystwa - przez moją twarz przemknął promień uśmiechu. Przyniosłam w szklankach colę i usiadłam obok Poncha.
-Ej nie rozsiadaj się tak, bo nie będzie miejsca dla mnie - zaczęłam się wiercić, żeby zrobić sobie trochę więcej miejsca.
-O nie tak to nie będziemy robić - zaczął się śmiać i również się rozpychać, po chwili już łaskotał mnie, a ja śmiałam się w głos. Nie wiem jak to się stało, ale wylądowałam w jego ramionach. Siedzieliśmy wtuleni w siebie, przez moje ciało przeszedł przyjemny dreszczyk.
-Może obejrzymy - oderwałam wzrok od Poncha i skierowałam go na telewizor. Chciał mnie puścić, a wtedy z mojej buzi wydobył się nie planowany głos.
-Nie zostaw - położyłam swoją rękę na jego, która mnie obejmowała. Cały wieczór spędziliśmy w niesamowicie miłej atmosferze.
-Może zostaniesz na noc ? - nie wiem w ogóle skąd wziął mi się ten pomysł, ale nie lubię być sama i to w nocy.
-A chcesz?
-Tak ale ręce trzymasz przy sobie ? - spojrzałam na niego tym jednym ze swoich rozbrajających spojrzeń. Pokiwał głową w geście potwierdzenia. Rozmawialiśmy jeszcze długo, aż w końcu nie miałam siły, ani ja ani on. Poszliśmy do mojego pokoju i położyliśmy się obok siebie na łóżku, Poncho tak jak obiecał ręce trzymał przy sobie. Jednak ja tak pragnęłam żeby mnie przytulił i sama przysunęłam się bliżej niego.
-Przytul mnie - powiedziałam wręcz błagalnym wzrokiem.
-A co z ręce trzymaj przy sobie ?
-Teraz trzymaj je przy mnie - przytulił mnie z całej siły, a ja zasnęłam w błyskawicznym tempie.

Hejka ! :) 

Przepraszam, że rozdział dopiero dziś. Wiem, że obiecywałam go wczoraj, ale niestety mój stan zdrowia nie jest w tym momencie najlepszy. Kurde za 14 dni widzę się z DULCE <3!! Normalnie już nie mogę się doczekać. Pelasiu jeszcze 12 dni ! To tak mało ! Generalnie sytuacja wygląda tak rozdział będzie we wtorek, chyba że napiszę do końca 17, wtedy rozdział pojawi się w niedzielę. A co do tych 5 komentarzy to nic się nie zmieniło. Miłego kochani ! :)