Zakazany Owoc Cz.2 - Rozdział 17

-Mamusiu co Ty mówisz - spytała patrząc mi prosto w oczy i ściskają moją rękę swoją malutką piąstką.
-Ja też tego nie chciałam, ale teraz zamieszkamy u wujka, zobaczysz będzie fajnie. Damy sobię radę, bez taty jesteśmy silne jak jesteśmy razem - powiedziałam uśmiechając się przez łzy.
-Dobrze, ale mamusiu obiecaj mi jedno - powiedziała patrząc na mnie zaszkolnymi oczami. Kiwnęłam głową, w geście zgody.
-Jeśli tatuś kiedyś będzie chciał nas znów, to obiecaj że wrócimy do niego - to była najtrudniejsza decyzja w moim życiu, przecież nie mogłam zawieść mojej córeczki. Dla niej byłam skłonna w każdej chwili wrócić do Uckera i nawet poddawać się jego biciu.
-Obiecuję kochanie - wzięłam ją na ręcę mocno przytuliłam i pocałowałam w głowę. Ona nie była niczemu winna, ja nie wiedziałam dlaczego Ucker się tak zachowuje. To było do niego zupełnie nie podobne. Udałyśmy się do domu, w którym czekał juz Juan. Kupił Bell dużo ubranek i zabawek, jednak mała nie za bardzo go polubiła. Ciągle grymasiła, bądź szukała problemu tam gdzie go nie było.

Tydzień później:
Mieszkamy już u Juana tydzień może nie jest idealnie, ale mamy spokój. Moja twarz już doszła do porządku, siniaki zniknęły, a warga się zagoiła. Bell nawet trochę nie przywyknęła, ciągle się mnie pytała czy nie możemy wrócić do Uckera. Właśnie Ucker, zdziwiłam się, bo w ogóle się nie odzywa. Tak jakby w ogóle się nie przejmował tym, że nie ma mnie i Bell. Wstałam jak zawsze rano zrobiłam śniadanie dla siebie, Juana i Bell. Stałam przy szafkach przygotowując herbatę, gdy poczułam że czyjeś ręce oplatają mnie wkoło bioder. Odwróciłam się i zobaczyłam Juana, trochę się zdezorientowałam. Spojrzałam na niego zdziwiona i strząsnęłam jego ręcę z moich bioder, kontynując robienie napojów. Jedna on wcale nie miał zamiaru przestawać znów jego ręcę znalazły się na moich biodrach, a jedna z nich zaczęła wślizgiwać się pod moje spodenki, w końcu moja cierpliwość też się skończyła, odwróciłam się i dałam mu w twarz.
-Nigdy więcej tego nie rób - Juan spojrzał na mnie złym wzrokiem i usiadł do stołu. Nie długo później zeszła Bell, zjedliśmy śniadanie. Ubrałam się i poszłam z Bell do przedszkola. Gdy wracałam weszłam do sklepu po jakieś pieczywo i warzywa. Szłam zamyślona, to dziwne ale myślałam o moim telefonie. Odkąd wprowadziłam się do Juana nie mogę go znaleźć, nie mam pojęcia gdzie jest. Nagle wpadłam na kogoś, uniosłam głowę i zobaczyłam te oczy, które tak dobrze znałam.

●●●●●●●●●●●●●●●●●
Hej :))
No i jest kolejny tak niespodziewanie haha. Ale to dlatego, że mam już obsadę, prolog i 7 rozdziałów kolejnego hahah. Miłego czytania i do kolejnego :))