Zakazany Owoc cz.2 - Rozdział 16

Stałam i myślałam, wyjęłam z kieszeni spodenek numer do Juana i pewnie wybrałam go na telefonie. Nie chciałam martwić Anahi, a nie wiem czemu ale byłam pewna że on mi pomoże. Miała poczucie, że nadal mnie kocha. Sama nie wiem czemu, w końcu kiedyś uciekałam przed tym mężczyzną, a teraz czuję że mogę być przy nim bezpieczna. Po nie długiej chwili w słuchawce telefonu usłyszałam jego głos, przez chwilę zawahałam się, ale ostatecznie odezwałam się.
-Halo jest tam ktoś? - pytał po raz 2, wzięłam oddech i powiedziałam
-Cześć - jak zawsze moje wypowiedzi są niezwykle kreatywne, ale w tym momencie nic lepszego nie przychodziło mi na myśl.
-Kogo ja słyszę, miło - wiedziałam na 100%, że jest ucieszony że do niego dzwonię.
-Juan czy ja.... - i znów ta cholerna nie pewność czy na pewno robię dobrze - czy ja i Bell możemy się do Ciebie wprowadzić? - wydusiłam z siebie. Przez chwilę nie odzywał się, zdenrwowałam się że zrobiłam z siebie totalną idiotkę, a on po prostu ze mnie zakpił.
-Masz rację, to nie był dobry pomysł - już miałam się rozłączyć, gdy odezwał się on.
-Czekaj nie, oczywiście że się zgadzam gdzie jesteś to po Ciebie przyjadę - powiedziała mu gdzie jestem. Nie minęło może 20 minut, a już siedziałam w jego samochodzie. Na początku nie odzywaliśmy się. Ta cała sytuacja strasznie mnię krępowała. Siedzę tutaj wraz z moim byłym mężem i mam z nim mieszkać. Ale to było lepsze od ciągłego poniżania i bicia. Przyjechaliśmy pod jego dom, tak nadal mieszkał tam gdzie kiedyś. Może trochę rozbudował posiadłość i dodał basen w wielkim i tym razem już zadbanym ogrodzie. Jak dżentelmen otworzył mi drzwi od samochodu, wyjął walizki i wprowadził do domu.
-Dulce będziesz miała pokój na 1 piętrze, a Bell obok Ciebie. Oczywiście jeśli tylko będziesz chciała możemy dzielić jedną sypialnię jak kiedyś, nie mówię że od razu ale może kiedyś - nie znałam go od tej strony, tak zawsze był niezmiernie miły i szarmancki, ale on mi pomaga i nie oczekuje niczego w zamian. Może to właśnie z nim powinnam mieć dzieci, rodzinę. Może lata temu wybrałam nie tego mężczyznę co powinnam. Nie zastanawiając się już więcej rozpakowałam mniej więcej swoje rzeczy i parę zabawek Bell, które zabrałam. Nowy pokój no co można o nim powiedzieć, był przytulny, cały niebieski. Całkiem w moim guście. Dochodziła godzina 17 więc zostało mi najgorsze, odebranie Bell z przedszkola. Musiałam jej jakoś wyjaśnić, że jej ojciec już dla nas nie istnieje, co nie będzie łatwą sprawą. Powiedziałam Juanowi, że idę po Bell a to nie będzie łatwe więc wolę iść sama. Odebrałam małą i na razie bez słowa szłam z nią. Gdy minęłyśmy skręt, którym szło się do naszego wcześniejszego domu mała pociągnęła mnie za rękę. Spojrzałam na nią ze łzami w oczach.
-Mamusiu ale tam jest nasz domek - powiedziała zadwolona. Ukucnęłam i mocno przytuliłam ją do siebie.
-Co jest? - spytała mocno tuląc się do mojego karku.
-Bell kochanie my już nie mieszkamy z tatusiem, teraz będziemy mieszkać u wujka wiesz - mówiłam wysilając się na uśmiech, który przytłumiony był łzami.
-Ale dlaczego? Ja chce do tatusia - wiedziałam, że to będzie trudne. Mała jest strasznie związana z Uckerem. Nie wiedziałam jak mam jej to wytłumaczyć, ale po dłuższym zastanowieniu znalazłam rozsądny argument.
-Kochanie tatuś już nas nie kocha, ma inną panią.

♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥
Hejo !
Matko jak szybko dodałam. Ale to przez Pelasiuka bo użyła podstępu. Dobra nie przedłużając mam nadzieję, że jest ok ;) Do kolejnego *-*