Zakazany Owoc cz. 2 - Rozdział 8

-Słucham? To chyba jakiś żart? Ja kocham moją żonę i rodzinę, a to dziecko ma jakąś nadzwyczajnie wielką wyobraźnie - od razu odezwał się Ucker, widziałam że jest zły. Co mu się dziwić, jednak jakoś jego przekonania nie za bardzo do mnie dotarły, nadal miałam wątpliwości. Ostatnio nam się nie układało, a dzieci nie wymyślają sobie takich rzeczy.

-Ja też uważam, że to kompletna bzdura - powiedziałam udając pewność wierności mojego męża.

-Rozumiem, że to nie są miłe i zapewne prawdziwe słowa, ale to niestety nie usprawiedliwia zachowania państwa córki, musimy wyciągnąć jakieś konsekwencję chyba, że matka Sary będzie na tyle życzliwa iż puści płazem te przewinienie - wiedziałam, że ta wredna małpa się nie zgodzi popatrzyłam na nią, a ona uśmiechnęłam się w moją stronę.

-Ewentualnie mogę się zgodzić, tylko żeby to był ostatni raz - wzięła te swoje dziecko na ręce i wszyła kręcąc tą dużą dupą. Byłam zirytowana, nie wiedziałam dlaczego w ogóle się zgodziła. Spojrzałam na Uckera, który był wyraźnie zadowolony z takiego rozwoju sytuacji. wiedziałam że muszę z nim o tym porozmawiać. To dziwnie, nawet bardzo.

-Dobrze w takim razie do widzenia, i mam nadzieję że następnym razem zobaczymy się w milszych okolicznościach - podała nam rękę i wyszliśmy. Mała poszła ubrać się do szatni, a my czekaliśmy na nią przed budynkiem. Jak to Bell mówiła, ona jest już za duża abyśmy stali nad nią jak się ubiera.

-Co te dzieci wymyślają - podszedł do mnie Ucker, objął mnie i pocałował w szyję. Od razu wyrwałam się z jego objęć i obróciłam się w jego stronę patrząc zła.

-Co się stało myszko? - spytał jakimś uroczym tonem, całując mnie w czoło.

-To co mówiła ta dziewczynka....

-To bzdura, nigdy bym Cię nie zdradził - nawet nie dał mi dokończyć, przytulił mnie do siebie a ja już nie miałam siły na kolejną kłótnie. Tym bardziej nie tu, nie pod przedszkolem naszej córki. Stwierdziłam, że porozmawiam z nim o tym dziś wieczorem jak Bell pójdzie spać. Za chwilę mała wybiegła zadowolona z przedszkola i przytuliła się do mnie i Uckera.

-Kocham was, tak bardzo mocno. Ona po plostu mi zazdrości, bo ona nie ma tatusia i takiej supel lodzinki jak ja - krzyknęła zadowolona obdarowując mnie i Chrisa buziakiem w policzek. Dało mi to trochę do myślenia. Sara nie ma ojca, tutaj taka nagła zmiana zachowania jej mamy i ta zdrada rzekoma. Miałam jeszcze na prawdę sporo czasu do przemyśleń, bo Ucker zaproponował lody i plac zabaw. Oczywiście zostałam masowo przegłosowana, więc wpierw poszliśmy na lody. Jak zawsze ja jabłkowo - cytrynowe, a Ucker z małą truskawkowo czekoladowe. Zjedliśmy lody w dosyć miłej atmosferze, oczywiście buzia Bell się nie zamykała. Ona zawsze ma, aż za wiele do powiedzenia ale taki jej urok. Później mała pobiegła na plac zabaw, a ja z Uckerem siedziałam na ławce. Znaczy z nim się nie da normalnie usiąść, uniósł mnie i sprawił tak że siedziałam bokiem na jego kolanach. Przypominam, że jestem w spódniczce. Co chwilę składał pocałunki na moich ustach, a ręką jeździł po moim udzie do góry i do dołu, no cóz ja jemu się nie umiem po prostu oprzeć.

-To jest park, a nie agencja towarzyska - podeszła do nas jakaś starsza Pani, około miała może z 80 lat. Popatrzyłam na Uckera, a on na mnie wybuchnęliśmy niekontrolowanym śmiechem.

-Tak oczywiście, przepraszamy za nasze jakże niestosowne zachowanie - powiedziałam schodząc z kolan Uckera. Nie wiem jak mówiąc to powstrzymałam śmiech, było to chyba jedną z najtrudniejszych rzeczy jakie przydarzyło mi się robić. Ta starsza kobieta jeszcze patrzyła na nas krzywo przez dłuższy czas. W końcu Bell odechciało się bez sensu bawić na placu zabaw i poszliśmy do domu. Mała już miała na dziś dosyć wrażeń więc szybko ją wykąpałam i poszła spać, nawet nie chciała kolacji. Nic dziwnego jak nawpychała się tych lodów. Gdy tylko Bell zasnęła, weszłam do wspólnej sypialni którą dzielę z Uckerem. Bez słowa poszłam się wykąpać, na siłę chciałam po prostu odwlec te rozmowę. 

-------------------------------------------------------------------------------------------------