Te Quedaras - Rozdział 21

-Co tu się dzieję ? - krzyknął, właściwie to wrzasnął tak to jest lepsze określenie.
-Martin to nie tak jak myślisz - odwróciłam się ocierając usta i patrząc przerażonym wzrokiem na Martina, a Ucker? Ten głąb stał i się cieszył ta sytuacja mu odpowiadała.
-Ostrzegałem Cię - powiedział i odepchnął mnie w bok, a na Uckera rzucił się z pięściami. Nie wiedziałam co robić, oni toczyli jakąś dziką wojnę.
-Uspokójcie się ! - krzyknęłam ale to nic nie dawało, nie wiedziałam który bardziej oberwał. Widziałam tylko krew na twarzy Uckera i Martina. Usiadłam na łóżku i zaczęłam płakać, byłam bezsilna. Zadawali sobie coraz więcej mocniejszych ciosów. Wiedziałam, że to moja wina, przeze mnie biją się mężczyźni, którzy nie znają się. Po jakiś 5 minutach przestali się okładać i stanęli na przeciw siebie. To była moja ostatnia okazja, żeby ich powstrzymać inaczej by się pozabijali.
-Stop - krzyknęłam stając pomiędzy nimi. Ucker miał rozciętą wargę, ale z Martinem było gorzej rozcięta warga, łuk brwiowy i bóg wie jeden co jeszcze.
-Wychodzę, ale pamiętaj to co Ci dziś powiedziałem - wyminął mnie i  jeszcze szturchnął Martina. Zostałam sama z nim, czułam się głupio, no fakt jak miałam się czuć mój chłopak nakrył mnie całującą się z moim  byłym, a tak żeby było zabawniej to jeszcze nie dawno zapewniałam go że to już przedawniona miłość. Brawo Dul w skali głupoty od 1-10 otrzymałam 11. Czy ja zawsze muszę komplikować sobie życie, mniejsza z tym czuję że czeka mnie dosyć poważna rozmowa z Martinem, ale nie będę się wychylać niech on pierwszy coś powie.


-Ten film jest dosyć śmieszny.
-Ja tak nie uważam - powiedziałam zakrywając oczy, on był na prawdę straszny a Poncho się śmiał.
-Mogę się no wiesz - miotałam się w słowach, ale on zrozumiał i od razu przygarnął mnie do siebie. Wtuliłam się w jego ramiona, teraz czułam się cudownie. Przez te wszystkie lata tego mi brakowało, mogłam być szczęśliwa już tak dawno, a ja głupia tak długo zwlekałam. Siedzieliśmy tak razem do późna, nawet nie wiem kiedy a zasnęliśmy w swoich ramionach, znaczy Poncho zasnął a ja ciągle przyglądałam się mu. Wyglądał bardzo słodko, lekko musnęłam jego usta swoimi i wtuliłam się w niego. Po chwili i ja zasnęłam.

-Nic nie powiesz? - to milczenie mnie dobija.
-Co to miało znaczyć? - spytał spokojnym tonem głosu przyglądając się mi.
-To nic nie znaczyło, przyszedł i sobie na wyobrażał nie wiadomo co. Zaskoczył mnie, no a resztę historii już znasz bo przyszedłeś - nikomu kłamstwo nie wychodzi tak świetnie jak mi.
-Duli nie możesz tu zostać.
-Słucham? - spytałam zdziwiona, a zarazem rozbawiona. Wtedy stało się coś dziwnego, złego. Martin wyjął małe pudełeczko z kieszeni swojej marynarki i ukląkł przede mną. Złapał za rękę.
-Dulce czy zostaniesz moją żoną? - spytał patrząc w moje oczy.
-Martin ja, ja nie mogę - miałam straszne wyrzuty sumienia zdradziłam go, okłamywałam i co najgorsze nie kochałam.
-Ale czemu?
-Musisz coś wiedzieć, ja nie jestem do końca szczera w stosunku do Ciebie. Martin ja Cię zdradziłam i to z Uckerem - czułam jak kamień spadł mi z serca.
-Wiem, ale to nie ważne wybaczam Ci, chce tylko żebyś od teraz na zawsze była tylko moja - jego słowa zdumiały mnie, zdradziłam go on o tym wie i co? Tak po prostu wybacza, czy on musi być na prawdę aż tak idealny.
-To jak wyjdziesz za mnie i zostaniesz Panią Gomez?
-Tak - wydukałam z siebie, a on na mój palec wsunął pierścionek z białego złota.
-To w takim razie za 3 dni wylatujemy do Brazylii, zostawimy te wszystkie złe historię z Meksyku i zaczniemy nowe lepsze życie - teraz to mnie wmurowało, miałam być jego żoną a nie niewolnicą.
-Jak to do Brazylii tu jest dobrze - mówiłam siadając na fotelu.
-Dul wylatujemy już postanowione za 3 dni mamy lot, a za tydzień ślub - to jakiś żart, nie dość że wszystko zaplanował to jeszcze tak szybko. Nie odezwałam się już, przytaknęłam z bladym uśmiechem.  Reszta wieczoru minęła dosyć napięcie, ja tylko ciągle przytakiwałam ale myślami byłam przy Uckerze.
-----------------------------------------------------------------------------------------
                                                              HEJ !
Dziś jest tak cudowny dzień, że aż postanowiłam wstawić nowy rozdział ! Pierwszy dzień wiosny i taka piękna pogoda <3 Matko, aż nie wiem czy kolejny nie będzie jakoś szybciej, albo wiem obiecuję że jak go od razu napiszę to go wstawię :) Pelasiu pilnuj mnie :*