Zakazany Owoc - Rozdział 19

-Nie możemy być razem na próbę - po jego słowach do moich oczu zaczęły napływać łzy, byłam załamana. 
-Ale jak to czyli co to koniec?Zostawisz mnie i małą ? -histeryzowałam, nie chciałam być sama, nie chciałam żyć bez niego u boku, on i Bell są dla mnie całym światem, cząstką mnie. 
-Dulce... 
-Nie kończ rozumiem, chciałeś się mną pobawić przywykłam - powiedziałam i wstałam z sofy, już miałam odejść jednak Ucker pociągnął mnie za rękę co spowodowało, że wylądowałam wprost na jego kolanach. Popatrzyłam  na niego zaszklonym, a zarazem zdziwionym wzrokiem, byłam lekko zdezorientowana. No ale kto by nie był. Najpierw mówi, że nie możemy tak żyć, a teraz co?
-Daj mi dokończyć nerwusie - powiedział z ciepłym uśmiechem i pocałował mnie w czubek nosa. Już miałam coś powiedzieć jak Ucker położył mi swój palec na ustach. 
-Nie chce Cię zostawić, nie chcę was zostawić - już miałam się odezwać, gdy ponownie przerwał mi Ucker.
-Mówiłem daj mi powiedzieć, chcę tylko żebyś była nie tylko matką mojego dziecka, ale także moją kobietą. 
-Przecież wiesz, że jestem twoja - stwierdziłam z uśmiechem i cmoknęłam Uckera w usta. 
-Nie o to mi chodzi. 
-To o co ? - spytałam lekko zdezorientowana. 
-Nie chcę się z Tobą dzielić - czy ja się przesłyszałam? Albo wiem mam omamy, to pewnie dlatego, że się nie wyspałam. Stwierdziłam, że to przemilczę i poczekam jak Ucker coś powie. 
-Zrozum jak wczoraj wszedłem do tego pokoju i zobaczyłem Ciebie z Juanem i to w takiej sytuacji to coś we mnie pękło, nie chce się dzielić z kimkolwiek kobietą rozumiesz? 
-Teraz wiesz co ja czułam przez ten cały czas kiedy traktowałeś mnie jak.. - tym razem to on nie dał mi dokończyć.
-Nie wracajmy już do tego, teraz wiem że chcę abyś zostawiła Juana i była tylko i wyłącznie moja zrobisz to? - odkąd poczułam coś do Uckera marzyłam o tej chwili, a gdy ona przyszła wcale nie jestem pewna co mam mu powiedzieć. Nie wiem dlaczego tak jest. 
-Jeszcze nie teraz - powiedziałam i spuściłam głowę w dół, nie chciałam spojrzeć mu w oczy, a raczej bałam się jego wzroku. 
-Dlaczego do cholery nie chcesz go zostawić ? - spytał podirytowany, nie sądziłam że aż tak się tym przejmie. 
-Nie mówię, że nie chce.
-To o co chodzi? 
-Ja sama nie wiem, boję się go zostawić - powiedziałam i spojrzałam w jego oczy, patrzył tym swoim wzrokiem. 
-Czemu przecież jestem z wami -stwierdził z uśmiechem, tyle że ja się właśnie tego boję, że odejdzie, a ja zostanę sama z córeczką na wychowaniu. 
-Właśnie tego się boję, że wystraszysz się dorosłego i odpowiedzialnego życia i zostawisz nas, a ja sama sobie nie poradzę - mówiłam mu to z bólem serca, miałam nadzieję, że nie będzie miał mi tego za złe. Ucker wstał, strącając mnie tym samym ze swoich kolan. Popatrzył na mnie dziwnym wzrokiem. 
-Kiedy Ty zrozumiesz, że chce stworzyć Bell szczęśliwą rodzinę i chce mieć przy sobie Ciebie - zatkało mnie z resztą ponownie tego dnia, nie wiedziałam co odpowiedzieć, tak strasznie chciałam mu wierzyć. 
-Ucker daj nam jeszcze tydzień, jak to przetrwa obiecuje Ci, że zostawię Juana dla Ciebie. 
-Obiecujesz? Tydzień i ani dzień więcej? 
-Tak obiecuję- powiedziałam z uśmiechem. 
-Nie mogę już patrzeć jak on klei do Ciebie te swoje łapska. Ty jesteś moja - lubiłam jak to mówił, to mnie dowartościowywało? Tak z pewnością czułam się wtedy kochana i potrzebna. Przykro mi było, że jeszcze nie usłyszałam od Uckera tych dwóch słów na, które tak strasznie czekam.No ale nie będę naciskać, usiedliśmy na kanapie obok siebie. Siedzieliśmy wtuleni i Ucker ponownie próbował coś zdziałać, jednak nie tym razem. On nie może myśleć, że może mnie mieć kiedy tylko ma na to ochotę. Mój kochany już całował moją szyję, a rękoma zaczynał wodzić po moim ciele. 
-Idę zjeść -to był strzał w dziesiątkę, mina Uckera bezcenna. 
-Ale teraz? Później- mówił i ponownie wpił się w moje usta. Jednak ja nie dobra odepchnęłam go. 
-Jestem głodna nie dałeś mi zjeść - powiedziałam z uśmiechem i zostawiłam go samego. Jednak bardzo szybko, podążył za mną. 
-Dulce, ale ja już nie mogę no - powiedział łapiąc mnie i przytulając do siebie. 
-Wynagrodzę Ci to - powiedziałam z uśmiechem i musnęłam jego usta. 
-Dziś? - spytał z chytrym uśmiechem.
-Tak dziś, ale teraz idź sprawdź co u małej - powiedziałam z uśmiechem i wyswobodziłam się z jego objęć. Zjadłam śniadanie w spokoju, Ucker ponownie już dziś zajął się malutką, a ja miałam chwilę dla siebie. Poszłam na zakupy, kupiłam nowe ciuchy, bieliznę i posiedziałam trochę w SPA. Oczywiście we wszystkim towarzyszyła mi Anahi, opowiedziałam jej o moich relacjach z Uckerem i poprosiłam o radę. Zdziwił mnie fakt jak Any pierwszy raz stanęła po stronie Christophera, a wręcz namawiała mnie żebym z nim była. Wróciłam do domu i doznałam szoku. 

No i na tym skończę :) Kolejny będzie dopiero w czwartek przepraszam, że tak późno ale dopiero wtedy będę miała czas i mozliwość :) 
Dedyki dla Patrycji i Pelasi :) <3 
Rozdział nie podoba mi się za bardzo pisany na szybko bo ktoś mnie męczył hahaha :D