Es Un Drama - Rozdział 4

Czułam jak mój brzuch zaczyna powoli wracać do normalnego stanu. Wzięłam głęboki wdech i wstałam. Od razu podeszłam do umywalki i opłukałam buzię. W drzwiach nadal stał ten idiota. Na początku nawet go polubiłam, ale on jest dokładnie takim samym frajerem jak moja siostra, za czym idzie to że go po prostu nie będę trawić. Podobnie jak wczorajszego alkoholu.
-Co się tak patrzysz? Już masz co mi wypominać przez następne 10 lat - stałam do niego tyłem, widząc tylko jego odbicie w lusterku.
-Tu nie chodzi o sensacje. Czy Ty na prawdę nie widzisz co robisz ze swoim życiem? Odtrącasz wszystkich którzy Cię otaczają, w końcu zostaniesz sama - podniósł lekko głos, czy on na prawdę uważał że jak wysili trochę swoje struny głosowe, to coś zmieni? Szczerze jego zdanie mało mnie obchodziło, dlatego odwróciłam się do niego, a na mojej twarzy widniał jeden z moich chytrych uśmieszków.
-Na prawdę wzruszyłam się, ta przemowa była taka uczuciowa. Wiesz skoro tak odtrącam wszystkich to bardzo bym Cię prosiła o jedną rzecz...WYNOŚ SIĘ ! - ostatnie dwa słowa wykrzyczałam.
-Twój krzyk mnie nie rusza - nadal stał oparty o te cholerne drzwi.
-Wyjdziesz sam, czy mam Ci pomóc?!
-Z chęcią skorzystam z twojej pomocy. O właśnie pamiętaj za tydzień są Święta, więc lepiej się nie upij, bo nie chcemy nie miłej atmosfery przy stole - teraz to on był górą, co w przypadku mojej osobowości w ogóle nie powinno mieć miejsca.
-Wynoś się - podeszłam do niego i zaczęłam pchać z całej siły w stronę drzwi, ja nie wiem ile on ważył, ale jednego jestem pewna - był bardzo ciężki. Wtedy zaczęłam go okładać pięściami, tak tak ja wszystko załatwiam agresją, bo najlepszą obroną jest atak. W końcu po naprawdę długich przepychankach udało mi się, i pozbyłam się wrednego kleszcza z pokoju.

TYDZIEŃ PÓŹNIEJ
To już dziś. Od rana szykuje się na te cholerną kolację wigilijną. Wszyscy (czyt. Ja, Christopher i Lena) jedziemy do rodziców. Mam problem, bo nie wiem czy ubrać się elegancko i seksownie, czy raczej elegancko i z klasą. Na wieszaku wiszą dwie sukienki, jedna czarna, a druga purpurowa. Teraz to dopiero mam zmartwienie. Muszę wam też powiedzieć, że od tamtego zdarzenia nawet słowem nie odezwałam się do Christophera i Leny. Siedziałam cały tydzień w pokoju, wychodziłam tylko po coś do jedzenia i żeby otworzyć drzwi Anahi, która mnie odwiedzała.
-Dulce długo jeszcze za 20 minut wyjeżdżamy!? - krzyczała z dołu moja zrzędliwa siostra. Fakt już miałam makijaż, zrobione loki, ale za nic nie mogłam wybrać żadnego ubioru. Siedziałam z 10 minut w samej bieliźnie i wgapiałam się dalej w ten jeden punkt.
-Ile jeszcze mamy na Ciebie... - i tu urwał, słyszałam jak przełyka ślinę. Tak to był Christopher. Cóż w takim stanie to jeszcze mnie nie widział. Miałam na sobie czarny biustonosz z czerwoną tasiemką, która go ozdabiała.
-Co na mnie? Widzisz jaki ja mam tu problem, a Ty się przejmujesz tym, że musimy już iść - wskazałam na dwie sukienki. Podeszłam do drzwi, i je zamknęłam.
-Którą mam ubrać? - spytałam Christophera, w końcu jest mężczyzną więc powinien mieć jakiś gust.
-Uważam, że w obu będziesz wyglądać nieziemsko - zdziwiły mnie jego słowa, odwróciłam się, ale nie sądziłam że jest tak blisko. Mój oddech gwałtownie przyspieszył, ręce zrobiły się mokre. Ja nie wiem co się ze mną stało, ale cały świat aż zawirował. Wtedy w mojej głowie zagrzmiało i wróciłam na  ziemię.
-To, w której będzie lepiej?
-Czarną - szepnął mi do ucha, a ja w środku aż cała zadrżałam. Zdjęłam z wieszaka czarną sukienkę i włożyłam ją przez głowę, im bardziej ściągałam ją w dół tym bardziej opinała moje ciało, tak to była opcja: elegancko i seksownie. Plecy były praktycznie odkryte, jedyne co je zasłaniało to 3 szersze gumki, które przechodziły poziomo. Wzięłam z toaletki wystawny naszyjnik, który dostałam od rodziców na 18 urodziny.
-Mógłbyś? - od razu zrozumiał, podszedł i zapiął mi naszyjnik. Odwróciłam się i posłałam mu szczery uśmiech.
-Dziękuje.
-Ładniej wyglądasz jak się uśmiechasz, niż jak chodzisz i wrzeszczysz - nie miałam zbytnio ochoty na kolejne kłótnie, dlatego przyjęłam to jako żart i ponownie się uśmiechnęłam. Wsunęłam jeszcze wysokie szpilki, wzięłam czarną skórzaną kurtkę i wraz z Chrisem zeszłam na dół.
-Woo kochanie jak pięknie wyglądasz - podszedł do mojej siostry i złożył na jej ustach pocałunek. Szczerze, aż mnie zemdliło.
-Możemy już jechać? - jednak oni wcale nie zwracali na mnie uwagi.
-CHCE JUŻ JECHAĆ! - krzyknęłam i tupnęłam nogą. Wiem, że dosyć dziecięce zachowanie, taka już jestem, nic na to nie poradzę. Wyszłam z domu i trzasnęłam drzwiami. Było dosyć, no dobra było bardzo zimno, a ja geniusz Dulce nie założyłam nawet rajstop. Stałam i trzęsłam się z zimna. Po 5 minutach, zakochana para w końcu wyszła.
-Jak chcecie się mnie pozbyć to powiedzcie wprost, nie chce zamarznąć na śmierć - i już koniec miłej Dulce, ale no sami mi przyznacie racje, przecież oni mnie ciągle tylko prowokują do kłótni. Łaskawiec w końcu otworzył mi samochód, a ja od razu wpakowałam się na przód, przez co moja ukochana siostrzyczka musiała siedzieć z tyłu. Włączyłam radio i pogłośniłam na maksa, śpiewając swoją ulubioną piosenkę, która dziwnym trafem akurat leciała.
-Ładnie śpiewasz - krzyknął Chris, w końcu jakby powiedział to normalnie to pewnie bym nie usłyszała. Nie zareagowałam, stwierdzam że już nie może być takiej sytuacji, że uśmiechnę się do niego, niech nie myśli sobie że jest jakimś bóstwem. Po 20 minutach dojechaliśmy na miejsce. Wysiadłam pierwsza i nie czekając na nich weszłam do domu, od razu czułam jak odmarzają mi nogi, niezbyt przyjemne uczucie.
-Córciu już jesteście - moja mama wybiegła z salonu i mocno mnie przytuliła. Nie wiem czy już wam wspominałam, ale od zawsze moja mama bardziej faworyzowała mnie, a ojciec wprost ubóstwiał Lene. Weszłam do salonu i jakoś bezuczuciowo przywitałam się z moim ojcem. Poszłam do łazienki poprawić makijaż, miałam całe czerwone nogi, tak strasznie piekły. Teraz powinnam z całej siły znokautować gołąbeczki, bo to ich wina. Gdy już wyszłam wszyscy stali przy stole, czekając na mnie. Podeszłam do swojego miejsca, które miałam obok Christophera. Moja mama wzięła opłatek i wszystkim podała, sama na  początku złożyła takie ogólne życzenia i później wszyscy podchodzili do siebie osobno. Niestety doczekałam się także mojego ojca.
-Córciu życzę Ci tego, żebyś w końcu wydoroślała, znalazła sobie mężczyznę, który Cię upilnuje i uspokoi, wszystkiego najlepszego - o jakie miłe życzenia, czego ja mogłam się spodziewać. Chciałam mu odpowiedzieć, że życzę mu aby na jego pogrzebie było jak najwięcej osób, ale wtedy ugryzłam się w język i wysiliłam się na coś milszego. Później była Lena, dla niej też znalazłam parę miłych słów, cóż nie było to może za szczere ale zawsze coś. Została mi ostatnia osoba, właśnie do mnie szedł, przełknęłam ślinę, wzięłam głęboki oddech i również ruszyłam w jego stronę.

Witajcie!

Jeju jest nowy, aż sama w to nie wierzę. Ja tak je dodaje, a coraz mniej w zapasie mi zostaje, a co gorsze - nic nie piszę. W sumie nie wiem czym to jest spowodowane, wasze zainteresowanie tym co piszę też jest już minimalne. Kiedyś wchodząc tu miałam 10 komentarzy, setki wyświetleń, a teraz pustki. Jak tak dalej będzie to nie widzę chyba za bardzo kontynuowania tego. Wiecie jak to jest jak ktoś nie docenia waszej pracy itp... Cóż mimo wszystko dziękuje tym którzy tu nadal są ;)